برای اقامه و اثبات مالکیت به شرایط و ارکانی نیاز داریم که در ذیل بیان شده است؛
قرارداد کتبی یا شفاهی:
از مهمترین ارکان و شرایط دعوای مزبور، وجود قرارداد کتبی و شفاهی میباشد. چرا که در صورت عدم وجود قرارداد که مالکیت شخص را نشان دهد، دعوای اثبات مالکیت نتیجه ای به دنبال نخواهد داشت.
خواهان در ابتدا باید وجود قرارداد یا ادله ی مبنی بر انتقال مالکیت را اثبات نماید،که این کار را با ارائه ی یک سند عادی یا ادله ای غیر رسمی (که در چنین حالتی، باید وجود این قرارداد را با سایر ادله اثبات کند)، انجام میدهد.
اما لازم به ذکر است برای طرح کردن دعوای اثبات مالکیت، تنها ارائه ی یک سند یا ادله ی غیر رسمی اثبات شده، کافی نیست.
اثبات نمودن اعتبار قرارداد:
رکن دوم دعوای مزبور، اثبات نمودن اعتبار قرارداد است. خوانده پس از اثبات وجود قرارداد خواهان، باید با ایراد به اعتبار سند عادی از دعوای مزبور دفاع نماید. حال اگر خوانده دلیلی مبنی بر بی اعتبار بودن قرارداد اثبات شده از سمت خواهان، ارائه دهد. در آن صورت بایستی خواهان، اعتبار قرارداد را اثبات نماید؛ زیرا ممکن است قرارداد معتبری تنظیم شده باشد اما به دلایلی بعد از تنظیم، ابطال، فسخ و یا اقاله شده باشد. در این صورت با دفاع خوانده، خواهان بایستی اعتبار قرارداد خود را اثبات کند.
خواسته الزام به تنظیم سند:
در کنار موارد بالا، لزوم تنظیم سند نیز به طور معمول خواسته میشود. در واقع یکی از شرایط دعوای اثبات مالکیت، الزام تنظیم سند رسمی نیز میباشد. از دیگر شرایط طرح دعوای مزبور، یعنی صاحب سند عادی به دنبال اثبات مالک بودن خود میباشد و باید رعایت کند، طرح خواستهی الزام به تنظیم سند عادی در کنار اثبات دعوای مالکیت میباشد. به ویژه زمانی که دارندهی سند عادی قصد اثبات مالکیت در برابر دارندهی سند رسمی را داشته باشد. چرا که در اکثر موارد، دادگاهها در چنین مواردی دعوای مزبور را با توجه به قانون آیین دادرسی مدنی و بند7 و مادهی 84 ، رد میکنند. با این فرض که دعوای اثبات مالکیت، اثر قانونی ندارد.