زدن زن توسط شوهر ازنظر قوانین ایران بههیچوجه مجاز نیست. در قانون بهطورکلی تنبیه بدنی نسبت به افراد منع شده است و فقط دو مورد استثنا وجود دارد. یکی اطفال است که طبق ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی، پدر و مادر حق تنبیه طفل خود رادارند ولی در محدوده تأدیب. بنابراین پدر و مادر حق تنبیه فرزندان بالغ و رشید و در سن قانونی خود را ندارند و نیز این حق نسبت به کودکان نیز در حدود ادب کردن است و نه ظالمانه و عامدانه و با دلایل دیگر. استثنا دوم مجانین هستند که در بند ت ماده ۱۵۸ قانون مجازات اسلامی رعایت شرط تأدیب یا حفاظت در نظر گرفته شده است. البته این ماده، گستردهتر از ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی است و حق تنبیه را علاوه بر والدین، برای اولیای قانونی و سرپرستان اطفال و مجانین نیز مجاز دانسته است اما فقط بهقصد ادب کردن یا حفاظت آنها و در حدود شرعی آن:
«اقدامات والدین و اولیای قانونی و سرپرستان صغار و مجانین که بهمنظور تأدیب یا حفاظت آنها انجام میشود، مشـروط بـر اینکه اقدامات مذکور در حد متعارف و حدود شرعی تأدیب و محافظت باشد».
بنابراین زدن زوجه از سوی زوج در هر حد و اندازه غیرقانونی و جرم است و با درخواست زوجه قابل مجازات کیفری و نیز جبران زیانهای مادی و معنوی است. البته معمولاً یا غالباً این زنان هستند که بیشترین آسیب را در خشونتها و نزاعهای خانگی میبینند و بهتر است آن را با مشاور حقوقی در میان بگذارد تا هم از حق خود دفاع کند و به آن برسد و هم در بازدارندگی شوهران در این ستم به زنان نقش داشته باشد.