همانطور که گفتیم طلاق از اختیارات مرد در قانون اساسی است و زوجه تحت شرایطی می تواند طبق قانون خواستار طلاق شود. این موارد تمثیلی که طبق ماده قانونی ۱۱۳۰ بیان شده است به قرار زیر است؛

شوهر خانه و خانواده را به مدت شش ماه متوالی ترک کند و برای ترک آن عذر موجه نداشته باشد. مثلا به خاطر شغل و یا درمان و یا به منظوری موجه نباشد.

شوهر خانه و خانواده را در یک سال به صورت متناوب نه ماه خانه را بدون عذر موجه ترک کند.

اعتیاد شوهر به مشروبات الکلی و مواد مخدر و امتناع از درمان و ترک اعتیاد و زمانی که پزشک معالج وی ترک را برای وی الزام دانسته است، توجه نکرده باشد.

محکومیت مرد به حبس بیشتر از پنج سال

فحاشی مرد و ضرب و جرح و هرگونه سوء رفتار مرد که خارج از عرف باشد و به طور مستمر این اعمال را انجام دهد.

ابتلا به بیماری روانی صعب العلاج و یا بیمار صعب العلاج دیگر که زندگی زن را تحت شعاع قرار دهد و موجب خلل در روند زندگی عادی زن شود.

در کل مواردی که در متن فوق ذکر شد نمونه ای کلی از موضوعاتی است که ممکن است زن برای طلاق به استدلال کند. ممکن است مواردی دیگر موجود باشد که زوجه با استناد به آن دادخواست طلاق بدهد که در موارد بالا عنوان نشده باشد و قاضی پرونده با صلاح دید و اقتباس به قانون ۱۱۳۰ اقدام به صدور حکم طلاق کند. اما ذکر این بیانات در دادگاه صرفا به قبولی موضوع نیست. موضوعی که در اینجا مطرح می شود، مبحث اثبات گفته های زوجه است.