در دنیای امروزی توافق و قرارداد یکی از ارکان اصلی زندگی اجتماعی روزانه را تشکیل می‌دهد و جزیی جدا نشدنی از آن به حساب می‌آید. انسان‌ها در هر جایگاهی که قرار بگیرند هم تعهداتی را قبول میکنند و هم تعهداتی را نیبت به هم می‌دهند. بنابراین قراردادهای حقوقی در واقع تعهداتی هستند که میان دو طرف قرارداد منعقد می‌شوند با این تفاوت که در قالب به خصوص و ویژه‌ای در می‌آید و به این شکل آن را از سایر توافقات روزمره متمایز می‌کند. ما در این متن برآنیم که ابتدا در باب تعریف قرارداد حقوقی و مشخصات آن و سپس در مورد قراردادهای حقوقی متعارف در عرصه کسب و کار صحبت کنیم. به طور کلی قرارداد نوعی از توافق بین دو یا چند نفر برای برقراری رابطه تجاری یا غیر تجاری میباشد. در یک طرف قرارداد فردی قرار دارد که قصد به وجود آوردن قرارداد را دارد که به عمل او ایجاب می‌گویند و در طرف دیگر قرارداد شخصی است که ایجاب طرف مقابل را قبول می‌کند. در این راستا ماده 183 قانون مدنی بیان میکند: ” عقد عبارت از این است که یک یا چند فرد در مقابل یک یا چند فرد دیگر تعهد بر امری نمایند و مورد قبول آن‌ها باشد. “